Söyleşirken Cebrâil ile kelâm geldi Refref önüne verdi selâm
Aldı ol şâh-ı cihâm ol zamân Sidre’ye gitti ve götürdü hemân
Bir fezâ oldu o demde rûnümâ ne mekân var anda ne arz-u semâ
Kim, ne hâlidir, ne mâlî, ol mahal akl-ü fikr-etmez o hâlî fehm-ü hâl
Ref olup ol şâha yetmiş bin hicâb nûr-ı tevhîd açdı vechinden nikâb
Her birisinden geçerken îlerû emr-olundu Yâ Muhammed gel beru
Yürü kim meydan senindir bu gece ya Resulallah
Ermedi evvel gelen bu devlete kimse layık olmadı bu rif’ate
Âşikâre gördü Rabbü’l-İzzetî Âhiretde öyle görünür ümmeti
Bî-hurûf-ü lâfz-u savt ol pâdişâh Mustafa’ya söyledî bî-iştibâh
Dedi kim matlûb ü maksûdün benem sevdiğin cân ile mâbûdün benem
Gece gündüz durmayıp istediğim ne ola ki görsem ki cemalin dediğim
Gel habîbim sâna âşık olmuşam cümle halkı sana bende kılmışam
Ne murâdın vâr ise idem revâ eyleyem bir derde bin türlü devâ
Mustafâ dedi: “Eyâ Rabbe’r-Rahîm Vey hatâ pûş ü atâsı çok kerîm
Ol zaîf ümmetlerim hâlî nola Hazretîne nîce anlar yol bula
Gece gündüz işleri isyân kamû korkarım ki yerleri ola tamû
Yâ İlâhî, hazretinden hâcetim bûdurur kim ola makbûl ümmetim”
Allahümme salli alâ seyyidina Muhammedinillezi
Câe bil Hakkıl mübin ve erseltehu rahmeten lil âlemin