Hüseyin meydana gidecek gidecek ve dönmeyecek
Bacısıyla konuşuyor, şöyle vasiyet ediyor:
Ben gidiyorum meydana, düşman ile çarpışmaya,
Ceddimin dini uğruna, öz kanıma bulanmaya,
Bacı ben şehid olunca, çok dövünüp de ağlama,
Sabrınız çok olsun bacım, emanet kalın Allah’a,
Elvedâ elvedâ elveda Zeyneb, Zeyneb elvedâ.
****
Zeynep bu susuz yavrular, yavrusuz kalmış analar,
Sana emanettir bacım, yakınma çok sızlanma çok
Acılar anası Zeyneb, hazin baktı kardeşine,
Ey peygamberler vârisi, kalbimin son tesellisi,
Gücüm bitti düştü dizim git demeye varmaz dilim,
Kardeş gitme bir daha dön, son kez görem nur yüzün,
Elvedâ elvedâ elveda Zeyneb, Zeyneb elvedâ.
****
Gözlerim arkandan bakar içim yanar yanar yanar
Gözümde yaşlar tükendi kalbim sızlar sızlar sızlar
Küçücük kızı Sakine koşarak geldi Hüseyin’e
Açtı minik kollarını sarıldı ayaklarına
Baba ne olursun gitme bizleri kimsesiz etme
Götür bizi Medine’ye düşmanlara esir etme
Elveda elveda elveda Zeyneb Zeyneb elveda
Elveda elveda elveda Zeyneb Zeyneb elveda
****
Baba bu küçücük kalbim ayrılığına dayanmaz
Gözlerimin yaşı babam bir ömür boyu kurumaz
Bütün çocuklarla babam söz veriyoruz biz sana
Biz artık su istemeyiz su deyip seni üzmeyiz
Huseyn elvedâ ediyor gökte melekler ağlıyor
Düşman Hüseyin’i bekliyor Zeyneb ölümden dönüyor
Elveda elveda elveda Zeyneb Zeyneb elveda
Elveda elveda elveda Zeyneb Zeyneb elveda
****
Hüseyin’e kaç ok saplandı kimler elinde doğrandı
Bunları bana sormayın Ali ağlar Mehdî ağlar
Çadırları nasıl yandı başı kaç diyar dolandı?
Bunları bana sormayın kalem ağlar kâğıt ağlar
Kan kılıca galip oldu kılıçlar kanda boğuldu
Hakk müstahakkını buldu bâtıl düştü zâil oldu
Elveda elveda elveda Zeyneb Zeyneb elveda
Elveda elveda elveda Zeyneb Zeyneb elveda