Kırmızı gül kızarıyor yaprağına Hak yazıyor
Kullar gaflet ededursun o Rahman’ı zikrediyor

Kırmızı gül sallanıyor yaradana nazlanıyor
Kullar günahtan çekinmez o Rahman’dan utanıyor

Kırmızı gül sevdalıdır duruşu hoş edalıdır
Kullar kalbi karalamış o gönlünden yaralıdır

Kırmızı gül eğer başı akar gövdesine yaşı
Kullar kaçar kanaatten o eritir dağı taşı