Çöllerdeki kum taneleri ne kadar bahtiyarsınız. Kâinatın sultanıyla beraber çöllerde yaşadınız. Yeşilliğiyle mi serinliğiyle mi övünsün ormanlar, siz çöllerde nadide gülü kokladınız. Cenneti dahi aramazdı kimse onun yanında. Hangi yaratılan huzurludur ondan uzakta. Kâinatın sultanıdır çölleri de çevirdi bahara. Onsuz güneş bile kalırdı zifiri karanlıkta. Senin yaşadığın çöller saadettedir. Seni gören her kum taneleri hâlâ zikirdedir. Bir daha mümkün mü sensizken alsınlar lezzeti cennete götürsün sürgünde hissedecekler kendilerini. Senin yaşadığın çöllerde kum tanesi ben olaydım. Çöl rüzgârıyla Bedir’e Uhud’a ben savrulaydım. Neferin olamadım hiç olmazsa kum tanesi olaydım. O Nebinin ihtişamıyla duruşuna bakaydım. O gittiği günden beri ağlar ağlar her kum taneleri. Çöl rüzgârı savururken bir ileri bir geri çölün cehennem sıcağı yakmazken onları onun hasretiyle yanar kavrulur her kum taneleri.