İki cihânı unıdur sana gönül viren kişi
Yalan söyler ‘âşık degül gözin senden ıran kişi

Bu fenânun terkin ura ol bekânun kaydın göre
Zihî devletlü cân anun yüz agıla varan kişi

Kendüligin terkin ura senün yolunda cân vire
Sorısuz uçmaga gire sen sultâna iren kişi

Her ki bu dünyâdan geçer ‘ışk kadehin tolu içer
‘Işka cânun saçu saçar dost gülini diren kişi

Cân ne imiş dost yolına ‘âşık anı terkitmeye
Bu cânıla bin cân alur cânın Hak’a viren kişi

Cânını şükrâne vire yüzin ayaklara süre
Erenler gönline gire Hak’dan haber soran kişi

‘Akıl gide hayrân ola dünyede ser-gerdân ola
Küfri anun îmân ola ‘ışka gönül viren kişi

Terk ide fâsid işleri iş idine dervîşleri
Akıda gözden yaşları dost haberin duyan kişi

Gözlerini giryân ider cigerini biryân ider
Gönülleri hayrân ider ‘ışk eseri olan kişi

Çün dünyâ bilürsin fenâ ne yatarsın döne döne
Uyhu m’uyur kana kana dost yolını soran kişi

Şol kim sorar dost kandadur kanda dirisen andadur
Ma‘şûkıla seyrândadur girçek ‘âşık olan kişi

Miskîn Yûnus sabr eylegil bu dünyânun zahmetine
Dürlü cefâya katlanur sen sultâna iren kişi