Gecenin koynuna yuvarlandı dünya. Yakası çözüldü tutkuların. Gömleği yırtıldı hırsların. Ayağına yıldızlar dolandı sığ telaşların. Avuntuların mevsimi geçti. Toza bulandı sevdalar. Tuz hasretinde şimdi dudaklar. Suyu kesildi bahçelerin. Bir göz kapağının ardına savruluyor kimlikler, benlikler, bencillikler. Eşitlendi âlem. Yetimin uykusunda bir rüya saltanatı uyandı. Zalimin yastığında bin cehennem alev aldı. Şimdi aldatıcı aydınlıkları terk eden, yakıcı bencilliklere sırt dönen, çirkin cimriliklerden yüz çeviren rahmet yağmurunun altında ıslanıyorsun şimdi. Yalnızlığını insanı alaka’dan ve ilgiden yaratan Rabbiyle sonsuz komşuluğa çeviren kutlu elçi’nin yolunu bekleniyorsun şimdi. Hira’ya tırmanıyorsun.
Yüzünü çevirdiğin kıblede bekliyor vuslat müjdesi. Seni İkra=oku müjdesi bekliyor şimdi. Yüzünü çevirdiğin kıblede vuslatları hepsi. Sözlerin eylediğin ayetlerde birikiyor sonsuzluk nefesi… Bedenini yoğurduğun namazda bekliyor seni “kerimlerin en keremi” Yokluğa meydan “oku”maya dönüştür şimdi namazını. Bencilliğe karşı durmak için eğ şimdi başını. Kibirlenmeyi aşağılamak için in şimdi secdeye…
Şimdi, yatsı namazı vakti…