Geçmişi bıraktım, geleceğe bakıyorum
Sabit ve kararlı…
Dökülmüş tavandaki her çizgiden
Uzun uzun yollara gidiyorum.
Gözlerim ufuklarda kaybolmuş,
Saatlerce ranzamda uzanıyorum…
Ne fazla, ne eksik iki metrekareden hücrem,
Dar mı geniş mi anlamıyorum.
Gezsem de iki adım, yatsam da
Ben burada kalmıyorum.
Ne geçmişin muhasebesi, ne hâldeki zulüm
Ben ümit dolu geleceği düşünüyorum.
Benim ülküm madde mi ki?
Taş, demir ve duvarlarla çevriliyorum;
Zulmün en koyu karanlığında
Maverada yaşıyorum.
Bakıyor bir sonsuzluğa gözlerim
Karanlığı yırtarcasına.
Ümitlerim yol yol açılıyor,
Birleşiyor bir mercekte;
Ufkumdaki sevgiliyi resm ediyor
Kalbimdeki şekil ve renkleriyle
Ve benimle bütünleşiyor.
Sensiz her yer karanlık,
Aydınlık sensin.
Seninle görüyorum her şeyi,
Senden ayrı düşünemiyorum.
Ümidim, hayalim, Sevgili Ülküm!
Sen bensin, ben senim;
Seni varlığım sayıyorum.
Seni sevmek suç olsa da
Aşkımı dünyaya haykırıyorum!