Anca zar eyler ki şu bülbül eyler,
Onu ol eylemez illa gül eyler.

Nasıl gülde görür dostun cemalin,
Çağırır ki beni deli şol eyler,

Ne görür gülde ya biçare bülbül,
Ki gülistana karşı gulgul eyler.

Ne gördü Leyla’nın yüzünde Mecnun,
Akıtıp göz yaşın su ve sel eyler.

Ne göründü şu Ferhat’ın gözüne,
Kayalar keserek dosta yol eyler.

Ne göründü Şah İbrahim gözüne,
Tacını tahtını tarumar eyler.

Kimin kafir edip, kimin müselman,
Onu kimse etmez illa ol eyler.

Kimine dert verir, asla inletmez,
Kiminin dünyada derdin bol eyler.

Kimi zengin kimi yoksul deme ki,
Eğer zengin, eğer yoksul ol eyler.

Kimine bir aba vermez ki giye,
Kiminin atına atlas çul eyler.

Kimini dünyada hayvan yaratır,
Kimini kendine muhlis kul eyler.

Kimin elin alır Arş’a çıkarır,
Kimin yere çalar kara kül eyler.

Biçare Yunus’un altın sözünü,
Cahile söylemen kızıl pul eyler