Arifler ortasında sofilik satmayalar,
İhlas ile bu aşka riyayı katmayalar.

Ya bildiğini söyle, ya bir bilirden işit,
Teslimlik ucunu tut, sözü uzatmayalar.

Kuran kelamım dedi, gönlüne evim dedi,
Gönül ev ıssın bilmez, ademden tutmayalar.

Gönül sındı bulundu, hem Hakk’a yakın idi,
Yine dikerim diye, bütünü yırtmayalar.

Mumlu baldır şeriat, tortusuz yağ tarikat,
Dost için balı yağa, pes niçin katmayalar.

Arif can verir duymaz, yalancı mala kıymaz,
Yalan ile gerçeği beraber tutmayalar.

Kıymetin duyar isen, neye değer işbu dem,
Erenlerin manasın almaza satmayalar.

Miskin Adem yanıldı, Uçmak’ta buğday yedi,
İşi Hak’tan bilenler şeytandan tutmayalar.

Şirin hulklar eylensin, tatlı sözler söylensin,
Sohbetlerde Yunus’u asla unutmayalar.