Dağların yolunu bilmeyen çocuklar doğurduk,soluk benizleriyle bilgiler sayan,makinelerden ha bire rakamlar kotaran, finans lehçelerinin künhüne hâkim lakin aşk lisanıyla konuşamayan.
Külü olmayan sobasız evlerde söz üşür,gölge üşür,sohbeti olmayan mangalsız evlerde kimsesiz nineler kadar geceler de üşür.Koşan motor mu insan mı,ayaklarını koparıp yüreğini çıkaran şu gökte uçup duran insan,kuşları yere düşürdüğü günden beri uğraşır ayı çıkarayım diye umuda.
Gelecekleri daha gelmeden kemiren,pervazlarına melek konmayan evler,düşürür kristal avizeyi yere gönül dilinden,çocuk yuvaları,huzur evleri ile çevrili şehirler.
Dağların yolunu bilmeyen çocuklar doğurduk,soluk benizleriyle bilgiler sayan,makinelerden ha bire rakamlar kotaran, finans lehçelerinin künhüne hâkim lakin aşk lisanıyla konuşamayan.