Analar Alpler doğurdu cihana bedel,
Analar Alpler doğurdu cihana baş eğdiren,
Hakkı arşa değdiren.
Erenler geldi muhabbet meclisine sıra sıra,
Erenler geldi gönülleri ipek, gözleri kara.
Alperenler geldi dağ heybetiyle
Kutlu kelam karşısında ömür boyu el bağlayan
Ve asırlarca zafer nuruyla
Zulmü dağlayan…
Eller vardı, ekin misali Allah’a uzanan,
Kırkta bir veren
Ve sonsuz bereket devşiren eller.
Başlar vardı olgun başaklara eş,
Yüzler vardı ayın gıpta ettiği,
Yüzler vardı güneşle kardeş.
Gönüller vardı ağaç misali
Her bir dalında yıldızca çiçek
Ve sabır olgunluğunda meyveler…
Görenler cennetten bahçe sanırdı,
Melekler gıpta eder,
Felekler kıskanırdı.
Üç kıta, yedi deniz bir manga oluşturur
Geçerdi önlerinden,
Minnet dolu gözler, pervanece bağlılık
Ardından en mağrur surlar diz çökerdi
Yeni çağın önünde,
Kutlu övgü beratlı erler gününde.
Bir gün büyüklü küçüklü,
Kin yüklü dağ dağ kara bulutlar geldi güneşi boğmaya
Ve kezzapça yakmaya.
Ardından fırtınalar sökün etti,
Kara kırbaçlı şeytan atları
Esir aldı şafakları.
Zifiri zincire vuruldu çiçekler…
Karanlıkla savaştan geride kalan;
Bir tarafta paslı ümit kırıntıları
Yabana prangalı gönüller.
Birkaç eksik tercüme en değerli malları,
Avrupa yamalı fikir hamalları.
Bir devin uykusu,
Aşağılık duygusu.
Beri tarafta Rahmete uzanmış çiçekli eller,
Çölde su taşıyan karınca izleri, ümit denizleri.
Cihanı yeniden kucaklamaya yeminli
Özü on beş asırlık mânâya,
Gözü dokuz asırlık anaya bağlı Işıktan erler.
Kutlu bir kandilin için için yanışı,
Küheylan uyanışı…