Eğilin önümde çağdaş güneşler!
Kenanlı yıldızlar varın secdeye!
Issız çöllerde, derin kör kuyularda
Ben görürüm camgöbeği düşleri
Ve ben yorarım sırma şafaklarda,
Bulanık, korkulu düşlerinizi…

Tebessümlerimi yollarım vakûr kervanlarla
Küfür karanlığı gecelerinize,
Sonra düşüncelerinizi yeşertirim…
İnce belli üç attır Tîh sahrâsında;
Güzelliğim, sabrım ve yalnızlığım.
Çılgınca yarışırlar kader güzergâhımda;
Nalları değer kader çizgilerinize…

Bilemiyorum, bensiz nasıl olursunuz?
Cibrîl nefesli rüzgârlarda perdelenir gözleriniz,
Körpe bir ceylan gibi kaçıp gider güzellik,
Ateş yağar avuçlarınıza bir yerden,
Nîl söndüremez içinizdeki yangınları,
Ağulu bir yılan ölüsü gibi yatar durur öyle
Mu’cizelere gebe Kızıl Deniz…

Dinleyin hele dinleyin çağdaş kadınlar!
Gamzesiz, zülüfsüz, yorgun kadınlar!
Mor mor halkalarda tutsak kadınlar!
Birer bıçak vermedi mi ellerinize Züleyhâ?
Çizdirmedi mi güzelliği avuçlarınıza?

Züleyhâ dedim ya biraz durmalısınız;
Lâcivert çöl gecelerinden bir parçadır o,
Gözbebeklerinde dinlenir bereketli Nîl…
Nasıl anlatsam size Züleyhâyı;
Gözleri bir vâhâ gibi yeşil…

Ve gidin!
Nereye giderseniz gidin!
Kuyular her yerde derin!

İster Kenan illerinde, ister Mısır’da,
Zindanlar karanlık, mahzenler serin…

Hapsederim gençliğimi damarlarıma,
Kaç kere yaşanmış bir cenge girerim;
Unuturum sizi çağdaş kadınlar!
Sarılırım sımsıkı soğuk demirlere,
Kıtlıktan, bereketten haber veririm…
Ben yorarım düşlerinizi böyle bilin!

“Ümmü’l Kitab” üstüne yemin ederim;
Bir gün beni çağıracaksınız.
Yediye ve katlarına yemin olsun ki;
Bana muhtacsınız!
Bana muhtacsınız!
Bana muhtacsınız!