O çocuklar birer birer gittiler…
Soylu sevda türküleri dudaklarında,
Saçlarında kurt nefesi rüzgârlar,
O çocuklar birer birer gittiler…

Bir tamu karanlığı keleplenirken bozkır’a
Kehkeşanlardan yıldız gibi indiler.
Tutuşturdular yeniden küllenmiş ocakları,
Bacalardan duman duman tüttüler…

Bir öğünç hıl’atı gibi giydiler güzelliği,
Ufuklara oturup dolunayı sevdiler.
Uzun, siyah kirpiklerinde seyyareler yanardı,
Ağ buluttan atlarla tâ Sidre’ye yettiler…

Onlar, Oğuz mayası gök ışığın erleri,
Onlar, ülkü çağının bahadır melekleri…
Mor dağların göğsünde kaldı pençe izleri,
Hacerü’l Esved gözlerini gönlümüze resmettiler…

Eyvah biz kaldık Esfele sâfilinde!
Ahsen-i takvim üzre, onlar geçip gittiler…