Dinle neyden nasıl şikayet eder ayrılıklardan şikayet eder
Koptuğumdan beri kamışlıktan ben ağlar kadın erkek inleyişimden
İsterim hasretle doğranmış yürek derdimi dökeyim feryat ederek
Aslından kopup da ayrı kalanlar gene o kavuşma gününü arar
Her mecliste geldim ben ah-ü zâra,eş oldum, bedbahta ve bahtiyara
Her biri sandı ki bana olur yâr,lakin aramadı bende ne sır var?
Sırrım, feryadımdan değildir uzak o nuru yok sanır lâkin göz kulak,
Gizli değildir can tene, ten cana,canı görmek için izin yok sana.
Yel değil, ateştir bu Ney’in sesi,kimde bu ateş yok ise vah ona.
Aşkın ateşidir ki Ney’e düştü,aşkın coşmasıdır ki meye düştü.
Yardan ayrılanın ney gönül sesi,perdemizi yırttı Onun perdesi.
Ney gibi panzehir var mıdır söyle,hem uygun, hem düşkün, kim gördü söyle?
Ney kanlarla dolu yolları söyler ney, Mecnun aşkını hikâye eyler.
Bu aklı kim anlar bihuştan gayri dile mahrem mi kulaktan gayrı?
Günler gam içinde vakitsiz soldu,günler yanışların yoldaşı oldu.
Sen varsın, günlerim ne gam, gittiyse,sen kal, temizlikte eşi yok kimse.
Balıktan gayrisi suyuna kandı,nasipsizin günü gecikip yandı
Pişkinin halini hiç anlar mı ham söz kısa gerektir imdi vesselâm…”
Bişnev in ney çün hikâyet mîkoned Ez cüdâyihâ şikâyet mîkoned
K’ez neyistân tâ merâ bubrîde end Ez nefîrem merd ü zen nâlîde end
Sîne hâhem şerha şerha ez firâk Tâ bigûyem şerh-i derd-i iştiyâk
Herkesî kû dûr mand ez asl-ı hîş Bâz cûyed rûzgâr-ı vasl-ı hîş
Men beher cem’iyyet nâlân şodem Cüft-i bedhâlân u hoşhâlân şodem
Herkesî ez zann-ı hod şod yâr-i men Vez derûnî men necüst esrâr-ı men
Sırr-ı men ez nâle-i men dûr nîst Lîk çeşm ü gûşrâ ân nûr nîst
Ten zi cân u cân zi ten mestûr nîst Lîk kesrâ dîd-i cân destûr nîst
Âteşest in bang-i nây u nîst bâd Her ki in âteş nedâred nîst bâd
Âteş-i ışkest k’ender ney fütâd Cûşîş-i ışkest k’ender mey fütâd
Ney harîfî her ki ez yâr-i bürîd Perdehâyeş perdehâ-yi mâ derîd
Hemçü ney zehrî vü tiryâkî ki dîd Hemçü ney demsâz u müştâkî ki dîd
Ney hadîs-i râh-ı pürhûn mîkoned Kıssahâ-yı ışk-ı Mecnûn mîkoned
Mahrem-i in hûş cüz bîhûş nîst Mer zebanrâ müşterî cüz gûş nîst
Der gam-ı mâ rûzhâ bîgâh şod Rûzhâ bâ sûzhâ hemrâh şod
Rûzhâ ger reft gû rev bâk nîst Tû bemân ey ân ki çün tu pâk nîst
Her ki cüz mâhî zi âbeş sîr şod Her ki bîrûzist rûzeş dîr şod
Der neyâbed hâl-i puhte hîç hâm Pes sühan kûtâh bâyed vesselâm