Darlandıkça Nebinin gönlü Erihna Ya Bilal derdi İslamın bülbülüne. Ferahlat bizi Ya Bilal. Habeşli Bilal. Yar Bilal. Onun sesiyle akardı Medine Mescid-i Nebeviye. Onun sesiyle davet olunurdu mü’minler huzur-u İlahiye. Hep Bilal okurdu ezanları. Efendisinin nurlu yüzüne bakarak. Rasulullah onun ilhamı o da Rasulullahın diliydi. Efendisini görmeden dönmezdi dili. Onun aşkıyla okurdu Ezan-ı Muhammediyi. Ancak günlerden bir gün bakmaya doyamadığı sevgili terkedip gitmişti bu dar-ı faniyi. Bilal susmuştu. Bilal artık okumuyordu ezanları. Oku ya Bilal diyorlarsa da Efendisinin dilinden dökülen içimizi ferahlat Ya Bilal nidasını duymadığından okuyamıyordu. Sadece susmakla kalmadı islamın bülbülü. Ona hasret kalan gönlü dayanamadı. Onu göremediği mübarek topraklarda. Hz. Ebubekir çok üzgündü çok. Gitmeye kalkmıştı Bilal o diyarlardan. Sen gidersen sen gidersen bize kim ezan okuyacak Ya Bilal diyordu Sıddık gözleri yaşlı. Ondan sonra kimse için ezan okuyamam okuyamam oldu son sözü Bilal’in. Gitmişti gitmişti Medine’den. Beş vakit Allah için şakıyan nefesi. Medine ağlıyordu ardından. Resul ağlıyordu Ravza-i Mutahhara’da. Gitmesine gitmişti Bilala ne var ki hasret yakasını bir türlü bırakmıyordu. Özlemle yandı ciğeri uzaklarda Bilal’in. Aşkına yandığı sevgili onu çağırmaktaydı rüyalarında. Yeni bir davetti sevgiliden gelen Medine’de. Dayanır mı yürek dayanır mı âşık gönüller. Davet vardı Medine’den. Davet vardır yâr şehirden. Yollar uzar yollar bitmez Medine’ye gelene dek. Vuslat arzusu ile yanar Bilal yolunda Habibulalhın. Medine kucak açmaktadır. Mescid-i Nebevi yuvaya dönen bülbülünü selamlamaktadır. Ravza-i Mutahhara’dan hoş geldin hoş geldin artık içimizi ferahlat ey Bilal. Erihna Ya Bilal nidaları yükselmektedir. Artık ezanları Bilal okumaktadır. Bilal başlamıştı o güzel sesiyle ezan okumaya. Geldim ya Rasullallah. Aşkına yandım. Vuslata geldim ya Nebiyyallah demektedir adeta. Medine halkı sağanak sağanak yağar Mescid-i Nebevi’ye Resulullah gelmiş gibi koşar. Ayıramazlar çünkü gülü bülbülünden hoş geldin Ya Bilal hoş geldin Ya Resul sadaları çınlamaktadır Medine’nin göklerinde. Medine gözyaşına boğulur. Medine ağlar Bilal okur. Bilal okur Medine ağlar. Ve Ravza-i Mutahhara’dan beş vakit erihna nidası yükselir ümmet adına. Erihna Ya Bilal. Erihna.
Ben senin gülşeninden bülbül-iz zarım Efendim
Senin gönül ikliminde senin gönül ikliminde ah gülizarım Efendim
Bülbül-i zarım Efendim ah gülizarım Efendim
Senin gönül gülşeninde senin gönül gülşeninde ah gülizarım Efendim
Şu muzdarip ruhumu kafesinden kurtarıp beni de gül bahçene al ah dildarım Efendim
Bülbül-i zarım Efendim ah gülizarım Efendim
Beni de gül bahçene al beni de gül bahçene al ah gülizarım Efendim