Yanışlar ağıtlar elimde değil
İçimin sesi hiç üzmesin seni

Kaçmak mı mümkün mü alınyazımdan
Kaderdir yüklendim yıkılmışlığı

Sen attın bilmeden kuyuya taşı
Dinemez yankısı mahşerde bile

Bir kutsal emanet gibi sır gibi
Ve bir ayıp gibi saklarım seni

Başımda kavganın kıyameti var
Okşadım ismini kitap içinde

Her akşam bir düşle kundaklanırım
Sözümün bittiği yerde başlarsın

Yılların alnıma çektiği çizgi
Kocalttı başımı bir ehram gibi

Yaslasam gövdemi karlı dağlara
Sonsuz bir uykuya kavuşsam bir gün