Ne hüznü eksilir ne sana doyar bu gönül. Sen gittin, çiçekler ezildi dünyada. Sen gittin, rüyaları boğuldu bebelerin. Sen gittin, sesi duyulmaz oldu derelerin. Sen gittin, yüreklerden kan çekildi. Sen gittin, can tenden usandı. Sen gittin dağ dağa küstü. Sen gittin, lambada alev üşüdü. Sen gittin, aşk kalplerden çekildi. Kıyılara vurdu âşıkların cesedi. Vuslatın cennet çiçeği bana. Baharlardan hep seni sordum. Senin serinlettiğin suları içiyor ceylanlar. Martılar senin yürüdüğün göklerde geziniyor. Kelebekler senin yüzünün değdiği bahçelere yayıyor kanatlarını. Bebelerin senin tebessümünü içiyor ana sütünden evvel. Şu dar göğsümün kozasından çıkmaya çalışıyorum. Sonsuz genişliklerin sırrı iki dudağının arasında saklı. Bir kelam söyle n’olur! Her hecenin arifesinde seni duymaktır muradım. Hitabın denizleri taşırıyor kıyılarıma, nereye baksam sana dokunuyorum..
Sev beni cananın olayım. İçimden geçsin Nil, Fırat, Dicle. Bende biriksin incileri ebed şarkılarının. Senin kıyılarını kucaklayan bir derya bulayım. Rüzgârlar savursun beni, yağmurların cümlesi alnımıza düşsün, taşlar yumuşasın göğsümde. Ayaklarını öpen kocaman bir dağ olayım. Uhud gibi sev bizi de. Çöller savrulsun, dağlar aradan çekilsin, yokuşlar ve inişler bitsin ah yürüdüğün yollara toz olayım. Ve gül yağmuru ey can pınarım. Senin hasretinle yanar her yanım, bütün ufuklardan seni sorarım. Çöller susuz dudağın bana Leyla. Kuyularda Yusuf, sözlerin bana Züleyha. Ateşlerde İbrahim. Gözlerin bana derya. Sancılar içinde Meryem. Bakışın bana İsa. Yaralar içinde Eyyub. Hasretin bana şifa. Ölüler içinde bir ölüyüm. Ellerin bana musalla. Geldiğin sabahtır Efendim ayrılık ateşleri çekildi kalplerin.