Ben senin gülşeninde bülbül-i zarim Efendim
Sensiz gönül ikliminde gül-i zarim Efendim
Ta Elest Meclisi’nde kapıldım rüzgârına
bir ebedi nağmedir rüzgarım Efendim
****
Can yurduna devadır bir defa tebessümün
Canim hasta firakınla yârim Efendim
Kapında boynu bükük bir lale gibi halim
Medet kil kovma beni ey hünkârım Efendim
****
Senden özge ne es var, ne dost var, ne arkadaş
Yanmış, yıkılmış yurdum, terk-i diyarım Efendim
Şu günahkâr halimi nasıl arz etsem acep
Kurudum, kadid oldum, sonbaharım Efendim
****
Sünnetini unutmuş ümmetini gördükçe
Yüreğim paramparça ve bimarim Efendim
Yavrusunu yitirmiş bir ceylanım dağında
Bulanık seller gibi bikararım Efendim
****
Yankısını bulmuyor ne tebliğim ne davetim
Arsı dahi titretir su efkârım Efendim
Şeytan kahkahalarıyla çınlayan caddelerde
Yürümekten yorgunum ve bizarım Efendim
****
Hüsnünü insanlara vasf edemedim gitti
Bu yüzden kebap oldum dahi narım Efendim
Şu muzdarip ruhumu kafesinden kurtarıp
Beni de gül bahçesine al didarım Efendim
****
Ey nur-u mükevvenat aşkındır gayrısı yok
Fani âlem içre baki karim Efendim
Özümde bin Yunus’un sevdası gizli durur
Evet Sensin, sade Sen bütün varım Efendim.