Suret-i haktan görünür gözüme. Bak ne diyeceğim bir kulak ver kutsal bilge. Ulaştığım devirde bize özenenler; Ne sana denk ne bana. Hepsi eksik, ruhsuz, çelimsiz. Sence de öyle değil mi yaşlı bilge? Hiçbirinde ne asalet ne heybet ne de ince bir zarafet. Hiç mi ders almazlar önlerinde emanet. Gerçi sen de burun kıvırmış olmalısın doğarken bana. İki yanındaki kubbe haber yetiştirirken sana. Neyse konumuza geleyim. Devir mi değişti ne! Yeni yetmeler, Ne göze dokunur ne dişe. Karşına mühürlendiğimde, Anladım sarsıldı tahtın. Lakin hep ben sesleniyorum. Bu denli nazlı olunmaz ki. Söyle yanındaki ikizlere tutmasınlar artık eteğinden. Yoruldum bilesin bu tek seslilikten. Öpse sesin beş kere sesimden. Biraz da sen sesini duyursan bu yana Ayasofya!