Ey garîb bülbül diyârın kandedir
Bir haber ver gülizârın kandedir
Sen bu ilde kimseye yâr olmadın
Var senin elbette yârin kandedir

Arttı günden güne feryâdın senin
Âh u efgân oldu mu’tâdın senin
Aşk içinde kimdir üstâdın senin
Bu senin sabr u karârın kandedir

Bir enîsin yok ‘aceb hasrettesin
Râhatı terk eyledin mihnettesin
Gece gündüz bilmeyüp hayrettesin
Yâ senin leyl ü nehârın kandedir

Ne göründü güle karşı gözüne
Ne büründü baktığınca özüne
Kimse mahrem olmadı hiç râzına
Bilmediler şeh‐süvârın kandedir

Gökte uçarken yere indirdiler
Çâr anâsır bendlerine urdular
Nûr iken adın Niyâzî koydular
Şol ezel kim itibârın kandedir

Ey garip bülbül, senin geldiğin diyâr nerededir? Bir haber ver, o gül yanaklın nerededir? Bu şehirde kimselere yâr olmadın ama elbette senin de bir yârin var. Söyle, nerededir?
Senin feryâdın her geçen gün arttı; sızlanışın artık alışkanlık hâline geldi. Senin aşk içinde üstâdın kimdir? Senin bu tahammülün neredendir?
Bir dostun yok, garip bir hasret içindesin. Rahatlığı terk ettin, şimdi zahmet içindesin. Gece gündüz bilmez bir hâlde hayret içindesin. Peki senin gecen gündüzün nerede?
Güle karşılık gözüne ne göründü, özüne bakınca ne gördün de sırrına kimse erişemedi? Kimse senin şehsüvârının nerede olduğunu bilmedi.
Seni, göklerde uçarken bu dünyâya indirdiler ve maddenin bendleriyle bağladılar. Bu dünyaya düşmeden evvel nûr idin, burada adını Niyâzî koydular. Ezeldeki itibarın nerededir?