Harameyn’e varma hayâlini
Kuruyorduk ağlaya ağlaya
Görecek miyiz o güzel günü
Soruyorduk ağlaya ağlaya

Çiçek açtı hasretimiz Gül’e
Gidecek Hicâz’a bu kâfile
Bu sefer sürur ve şükür ile
Yola vurduk ağlaya ağlaya

Görününce kubbe yeşil yeşil
O minâreler de ışıl ışıl
Gözümüz nasıl kurusun nasıl
Gül’e erdik ağlaya ağlaya

Eşiğinde titredi gönlümüz
Ona hangi yüzle bakar bu göz
Yolunun tozuyla güler bu yüz
Yere sürdük ağlaya ağlaya

Güneşin peşinde giden aya
Ulu Kâbe’den yüce Ravza’ya
Şühedâ Seyyidi Hamza’ya
O’nu sorduk ağlaya ağlaya

Bir avuç zaman, ne çabuk geçer
Ne denir ki, kervanımız göçer
Gözü yaş döken yeniden biçer
Deyiverdik ağlaya ağlaya

Dedi Tâlî, böylesi gözyaşı
Eritir mi kalp dediğin taşı
Umalım ki merhamet alkışı
Olur ırmak, ağlaya ağlaya