Ahvâl-i serencâmım bu saate erince
Demem sana icmâlin tâ gâyete erince

Biz beş er idik çıktık bir demde yola girdik
Kırk yılda Pîr’e erdik bu sohbete erince

Her yâneye çalındık çok adları takındık
Dört tekbiri bir kıldık ta kâmete erince

Çün kâmet alıp durduk dîvânına el bağlu
Veçhini iyân gördük bu hayrete erince

Tâat bu imiş ancak, râhat bu imiş ancak
İzzet bu imiş ancak bu hizmete erince

Kesret idi bir oldu, sûret idi sırr oldu
Zulmet idi nûr oldu bu âyete erince

Çün cân ile bir idik ebdân ile dağıldık
Âhir ki deme erdik bu vahdete erince

Bindörtyüz kanat açtım altıyüz dahi koştum
Tâ onbeşe dek uçtum bu hâlete erince

Dünyâyı nider âşık, ukbâyı nider sâdık
Mısrî ola gör ayık sen vuslata erince