Alışınca vazgeçilmez, bu leziz belâyı buldu
Şiirin peşinde gönlüm, yeni iptilâyı buldu!

Kanayan yürekte merhem, bunalan akılda ilham,
Yüzakı’yla oldu hemdem, ne güzel şifâyı buldu.

Gezinir kulakta sesler, ne fısıldıyor nefesler,
Dile gelmeyen hevesler, eriyip fenâyı buldu.

Ebedî felah, şehâdet, iki cümleden ibâret,
Uzun etmeden işâret, öze îtinâyı buldu,

Göğe doğru çıktı insan, şiirin kanatlarıyla,
Kara toprağın kuluyken, yedi kat semâyı buldu.

Hedefin ne, söyle şâir, ne bıraktın aşka dâir,
Şu şiir, nesir, vesâir… tümü mâsivâyı buldu.

Kulağımda ilk ezandan, daha yankı vardı Tâlî,
Ne de hızlı geçti ömrüm, şu hazin salâyı buldu.