Aradığın hep huzur aklına gelmez ölüm
Bu dünyâda huzur yok huzuru vermez ölüm

Gördün dünyâyı süslü unuttun aslı faslı
Öldü hep Âdem nesli gâfili sevmez ölüm

Emredince yüce Hayy emrine mûtî her şey
İster gedâ ister bey hatırı saymaz ölüm

Gizlenip saklansan da ağlayıp sızlansan da
Cilveyi nazlansan da sözü anlamaz ölüm

Gösterse bir kez yüzün çöker gönüle hüzün
Geldiği zaman nez’in iy kötü bilmez ölüm

Onlar yüzleri yutar bini milyona katar
Öldürür kabre atar hırsını almaz ölüm

Gelmez gidenler geri olur mezar evleri
Kalmaz çürür et deri canları salmaz ölüm

Emir etmiş öyle Hakk sızlamaz vicdânı yok
Giden civanlara bak yaşlı genç görmez ölüm

Ne bir an evvel gelir ne de bir an geç kalır
Canı vaktinde alır vakti geçirmez ölüm

Ekin gibi hep biçer gayb âlemini açar
Gözlere toprak saçar eman dinlemez ölüm

Yunûsî gelir çok tez görecek bir gün herkes
Dünyâdan ümidi kes dünyâyı sevmez ölüm