Âşıkların ciğerleri yana geldi yana gider
Âşık olan aşk mey’ine kana geldi kana gider

Söyle hele dönmeyen ney yaratılmış olan her şey
Aslının özlemi ile döne geldi döne gider

İnsan isen eyle îmân böyle imiş emri ferman
Dünyâya gelen her bir can öle geldi öle gider

Dinleyin beni gardaşlar tanır Hakk’ı kurtlar kuşlar
Ölür iken gözden yaşlar aka geldi aka gider

Şol Âzrâil geldiğinde insan onu gördüğünde
Ölüm korkusu ciğeri yaka geldi yaka gider

İşin aslını bilenler baştan sonunu görenler
Îmân içinde ölenler güle geldi güle gider

Olan bildiğiyle âmil çalışıp da olan kâmil
Olup dost bağında bir gül koka geldi koka gider

Gönlü kuru hâli yalan Allah dese dilde yavan
Şol gâfile ölüm ahret şaka geldi şaka gider

İster genci ister goca gerek hacı gerek hoca
Gâfil canı îmânsızca çıka geldi çıka gider

Nidâ edip bağırsan da gelmez yola çağırsan da
Münkir bize deli ismin taka geldi taka gider

Hâsıl kesmek gerek sözü yâre vuslat ister özü
Yunûsî’nin gönül gözü baka geldi baka gider