Âşıkların nurları gönle konur değil mi
Aşk ateşi gönülde dâim yanar değil mi

Aşkın harlı ateşi mâsivâ yı yok eder
Hakk ateş-i aşk ile gönlü ( gönüle ) kor değil mi

Gönle düşünce cemre taze bahara döner
Güneşin ışınları hâke akar değil mi

Aşkın taamı ayrı gerekmez dîl-i dudak
Yüce Yaratan aşkı gönle sunar değil mi

Şırıl şırıl ses eden toprakları mes eden
İçeni serinleten akan pınar değil mi

Arayanlar bulamaz arzu eden eremez
Aşk talih kuşu gibi başa konar değil mi

Mânâ’da can bülbülü gönülde aşkın gülü
Estikçe Hakk’ın yeli dâim kokar değil mi

Âşığı bahçivanlar güle bakıp severler
Onca çiçek içinde güle bakar değil mi

Yunûsî aşkta karar kılar isen ne mutlu
Lâkin Allah âşığı çok kez sınar değil mi