Aşk girmez ise gönlüne eylemez tecellî sudur
Verir şeytân iğvâyı bulamazsın asla huzur

Kendi ayıbın görmeyip ayıplarını söyleyip
Dalâlettedir diyerek âşıklarda bulma kusur

Bak hele sonu ne işin iblisin hâlini düşün
Ayıpladı da Âdem’i lânetlenip yedi mühür

Aldanma dünyâ dâr’ına bırakma işi yarına
Yârın diyen helâk oldu yol vermiyor sana gurur

Dost eylemeyesin yâd’ı söndür şu fitneyi odu
Vallahi pişman olursun dirilince ehli kubur

Hazer kıl gölünü ( gönlünü ) zandan herkes emîn olsun senden
Alır isen aklı zen’den eder senden şer iş zuhur

Gafletin gölüne dalma Kur’ân’a muhâlif olma
Yolu aşktan geri kalma aşksız bulamazsın huzur

Allah sana akıl verdi bak âleme düşün dedi
Aklın hikmete ermedi çalışmıyor aklın dumur

Hakk verdi hikmeti bize biz de beyân ettik size
İnanırsan sen bu söze adın Hakk katında menfur

Sunduğunu Hakk’ın cana ben de ikram ettim sana
Hiç te gerek yok ilân’a şiirle eyledim menşur

İnanırsan Hakk’tır sözüm giriftar Hakk’a özüm
Aç kulağını sözüme olmak ister isen mağfur

Münâfık beter kâfirden fitne eşedir kâtilden
Hazer kıl nifağ fitneden olayım der isen mansur

Kesme ümit bakıp zenbe hulusî kalple et tövbe
Hâlis tövbeyle edilen günahları siler Ğafur

Mümessil olarak Hakk’ın meskeniyim küllî aklın
Hesap verme günü yakın sana son sözlerim budur

Ben Yunûsî’yi gümrâhım ettim tövbe sildi Şâh’ım
Vuslatta son buldu râh’ım kalpten hikmet etti zuhur