Aşk şehrinin güneşi
Doğunca asla batmaz
Hakk’a âşık olanlar
Geceleri pek yatmaz

Ayakları kılar baş
Âlî olur cümle laş
Salıp dîdelerden yaş
Aşk âşığı uyutmaz

Geniş aşkın sâhâsı
Çok ağırdır pahası
Ne terâzi ne kantar
Aşk cevherini tartmaz

Şarab-ı Hakk’ı içen
İçip kendinden geçen
Hakk’ın meftunu olup
Daha aşkı bırakmaz

Hakk nice var yarattı
Türlü türlü donattı
Aşka bir ayrı baktı
Aşka hiç laf söyletmez

Güzelliktir hep huyu
Şifâdır tatlı suyu
Aşkı inkâr edenin
Aşk yüzünü ağartmaz

Yol içinde yollar var
Hâl içinde haller var
Dil içinde diller var
Bu dil onu anlatmaz

Âşıkla mâşuk bir dir
Çün aşk ilâhi nur’dur
Aşkı görmeyen kördür
Nur dâimdir hiç batmaz

Aşkın miyârı Hakk’tır
Misli benzeri yoktur
Her şey çift aşksa tektir
İkiliğ kabul etmez

Gelin görmeyin kusur
Âşık bilmez dört unsur
Mansur’dan etti zuhur
Âşığa nush kâr etmez

Aşk biniti buraktır
Varacağı yer Hakk’tır
Aşka binmeyenleri
Hakk Mîrâca çıkartmaz

Âlem Hakk görüntüsü
Eshâb yüzün örtüsü
Aşk Hakk’ın tâ kendisi
Münkir bu hazzı tatmaz

Bilin aşk nesen değil
Dil-i dudak tadamaz
Gönüller tadar aşkı
Her gönüle sunulmaz

Yunûsî kim ne bilsin
Âşık olan sevinsin
Olmayanlar yerinsin
Bil aşk her başa konmaz