Aşkın odu düştü câna eritti yürek yağını
Kesti hevasetin kökün oda yandırdı bağını

Kazdı kahır kazmasıla cânda cefâ ocağını
Çaldı nefsimin (boynuna) himmet eri bıçağını

Rahmet suyu ile yudu gönlüm evin ap-arıca
Hizmet kapısından ona sundu şükür ayağını

Her kim bizi yerer ise Hak dileğin versin ona
Vurmaklığa kasd edenin düşem öpem ayağını

Her kim bize taş atar ise güller nisâr olsun ona
Çırağıma kasd edenin Hak yandırsın çırağını

Miskîn gönlün aşk elinden iki büküldü vücûdu
Tevbe kapısından sundum ona imân dayağını

Gel imdi ey miskin Yunus hevâseti elden bırak
Çalab’ım rûzı eyle bize kanâat bıçağını