Belâ-yı girdâba düşen sefîne
Gökde uçan kuşdan istimdâd eyler

Bahr-i kahir dolsa rûy-i zemîne
Amân Allah diye bin feryâd eyler

Âteş aldı bu dünyâyı alışdı
Kâfir İslâm birbirine karışdı
Kullar azdı Hak’dan belâ erişdi
Kebâir küfüre istinâd eyler

Sular gibi akar akar giderler
Kebâiri göz önünde ederler
Evlâdından fâsık ümm ü pederler
Şehvet-i nefsine inkiyâd eyler

Nisâ ricâl birbirine karışdı
Ehl-i şekâ isyân ile görüşdü
İblîs mel’ûn murâdına erişdi
Yürüdür tugyânı i’timâd eyler

Ahkemü’l-hâkimîn Rabbü’l-âlemîn
Demezler göndermiş Kur’ân-ı mübîn
Münkir-i kıyâmet olur mu gam-gîn
Gün-be-gün gafleti izdiyâd eyler

Edeb ü hayâdan olmuşlar berî
Îmân u islâmdan kalmışlar geri
Bahr-i şekâvetde civân u pîri
Râh-i şerî’atden istib’âd eyler

Kolay kolay İslâm nâmı söylenmez

Emr-i Kur’ân nedir aslâ dinlenmez
Bu gaflet kıratı gider eylenmez

Kitabdan bî-taraf infirâd eyler

Eyvâh İslâm bugün bozuldu gitdi
Tarîk-ı dalâle düzüldü gitdi
Îmân irfân ise süzüldü gitdi
Dem-i gaflet kalbde incimâd eyler

Âmirler verdiği emrine sâhib
Elbette emr’ullah cümleye gâlib
Kâdir kudretini eder mi gāib
Gayretu’llah LUTFÎ gör neler eyler