Ben aşkın kazanında hoş pişirdim aşımı pişip yandıktan sonra hep yitirdim işimi
Gönlüm aşka dalınca sevdasıyla dolunca yâri canda bulunca Hakk eyledim düşümü
Sevdası sere geldi aklımı yele verdi tuş edip yere serdi kaldıramam başımı
Yok kendimden haberim rindâne kalenderim Emre’m Yunus serverim maden etti taşımı
Aşkı kanat yaptılar havaya fırlattılar uçarak geçip gittim nefsin zor yokuşunu
Açık seçik görürüm izlerinden yürürüm erenlerin himmeti aldı gözden şaşımı
Sevdim gönlüm bıkmıyor aklımdan hiç çıkmıyor nasıl unutsam bilmem erenin bakışını
O bakış başka bakış başlar ol demde yanış ismin hubb ile anış tatlandırdı aşımı
Yunûsî’nin işi ne girdi eren düşüne siz de düşün peşine giymiş Hakk’ın puş’unu