Bu dünyâda insana
Güzelce bir iş gerek
İşlerin en güzeli
Kulluğa giriş gerek

Şeyh’i kâmile varıp
Aşk muhabbete dalıp
Vuslattan hisse alıp
Allah’ı anış gerek

Terk ediben dünyâyı
Özleyerek Mevlâ’yı
İçli çalarak nây’ı
Yürekte yanış gerek

Hakk yolunu tutarak
Gönlü aydınlatarak
Gönül gözün açarak
Uzunca görüş gerek

Yaratan böyle demiş
Yolunun şartı imiş
İnfâk isâr istemiş
Hayırda yarış gerek

Mâlikel mülkü bilip
İlim irfânla dolup
Mevlânâ Yûnus olup
Halk ile barış gerek

Bu yol zordur aşılmaz
Vaslolup ulaşılmaz
Aşkla vâsıl olunur
Aşkına çalış gerek

Kovarsanız rahzen’i
Görürsünüz Ahsen’i
Gönüller aşk meskeni
Gönülde alış gerek

Aşk pazarda satılmaz
Teraziyle tartılmaz
Yaşanır anlatılmaz
Aşkı yaşayış gerek

Sözüm doğruyu sahi
Yolda bağ pabuç dahi
Çıkar pabuçu ahi
Yola çıplak düş gerek

Âşıkları seçerler
Seçip hulle biçerler
Mânâları açarlar
Ölmeden ölüş gerek

Sarınıp kefenleri
Çürüterek tenleri
Uçurarak canları
Huzura varış gerek

Bakmalı göz Cemâle
Ermeli ruh kemâle
Aşk olunca nevâle
Hakk ile karış gerek

Cennette hûri gılman
Muzu kirazı rummân
Bunlara hiç bakmadan
Dîdârı görüş gerek

Yûnûsi duydun işte
Sırr ne gözde ne de kaşta
Mevlâ bulunmaz dışta
Gönüle varış gerek