Çalıştım gece gündüz artmadı hiç kemâlim
Tezâyüd etti her gün fütûr u ibtizâlim

Atamadım cehili şöyle mümkün olup da
Kuru da’vâyla doldu şiirde kîl u kâlim

Şiirleri yazarken olmak gerek ehli hâl
Nidem bulmadım hâli hoş olmadı makâlim

Dâim nefsi beslerim güzel sözle süslerim
Bırakamam kalemi şiire ibtilâlim

Kibr-i ucupla gezmek benlikle yazıp çizmek
Riyâ çün şiir yazmak meğer buymuş vebâlim

Benim gibi çok durur dâvâ kılan cihânda
Sanır kendin ehl-i hâl verir örnek bed hâlin

Münkirdir uşşaka hem eyleyip onları zemm
Der aslâ yoktur benim uşşak ile cidâlim

Bil kulûb-ı şâ’irân sırlar hazinesiymiş
Ne söylese ilmullah demek ona Hakk hâlim

Bu zamanın insanı süslü lafa özenir
O yüzdendir ki bu gün Mevlâ’ya ibtihâlim

Kıyâmet alâmeti sâdıkların azlığı
Ondan benim bu nâsdan firar u infisâlim

Firâr edip bana dey emretti Hüdâ bize
Şükür Hakk’ın emrine hoşlukla imtisâlim

Nice leyl nice nehar onca yaz onca bahar
Geçip gitti on yıllar yaklaştı irtihâlim

Ettim hâlimi beyân olmadım Hakk’a şâyân
Ne gerektir ki nihan Yunûsî bu ahvâlim