Donatmış kâinatı
Hikmetiyle yüce Hakk
Ey ben dervişim diyen
Etrâfa hikmetle bak

Engel kişinin nefsi
Hikmetleri görmeye
Kur’ân’ın feyzi ile
Nefsi emmâreyi yak

Hakk’ın nidâsını duy
Kur’ân’a aşk ile uy
Ondadır Rahmânî buy
Ol yasaklardan uzak

Benlik en büyük günâh
Vehim perde dervişe
Hakk’a ve hakîkate
Kişinin vehmi tuzak

Gönlünden beni çıkar
Çünkü Hakk gönle bakar
Feyiz gönüle akar
Olmasın gönlün kurak

Nûru arz semavâtın
Vezzahiru Vel Bâtın
Âyetlerin mânâsın
Düşünüp eyle idrak

Sırrı Kur’ân anlayan
Hakiki dervişlerdir
Dervişler sırra âgâh
Alırlar aşktan sebak

Ey lafta derviş olan
Gönlünü derviş eyle
Gönlün derviş olmazsa
Olur Hakk senden ırak

Gönle nâzırdır Mevlâ
Saf gönle iner hikmet
Hakk Selîmâ buyurdu
Eyle gönlünü berrak

En güzel bir şekilde
Yarattı insanı Hakk
İzinsiz düşer sanma
Düşerken daldan yaprak

Tanıyım dersen Hakk’ı
Önce nefsini tanı
Nefsin perdedir Hakk’a
Olma nefsine çırak

Kurtul nefsin elinden
Görmez nefis hikmeti
Hikmet sende gizlidir
Dönmeli nûra toprak

Yunûsî gel arama
Yerde gökte Hakk’ı sen
Hakk’ın sırrı insanda
Gökte değil sende bak