Demiş Peygamberi zîşan
Kamu dertlerin devâsı
Sıdk ile tövbey istiğfar
Kabul Mü’min’in duâsı

Zembim çok diye üzülme
Rahmet’i zenbinden fazla
Yeter ki sen sığın O’na
Çün O kulunun Hüdâsı

Tövbe kılan olur mağfur
Gaffar eyler onu mesrur
Rahmetinden eylemez dûr
Tevvâb’ı sever Mevlâ’sı

Olma sen Rabb’ini nisyân
Unutmaktır Hakk’a isyân
Bak tövbe etmedi şeytân
Oldu cinlerin ednâsı

Âdem zenbine ağladı
Affetti O’nu Mevlâ’sı
Şeytân Hakk’a karşı geldi
Olmadı Hakk’dan recâsı

Şeytân ve yoldaşlarına
Hakk tövbeyi nâsip etmez
Onlara öğüt kâr etmez
Çün cehennemden mayası

Şeytân’ın yolunu tutma
Gümrâhsan tövbey unutma
Tövbe edin affedeyim
Bu söz Rahmân’ın nidâsı

Ahi Bişr-i Hafî’ye bak
Berduş iken yüceltti Hakk
Tanıttı Velî olarak
Oldu kulların en hası

Yunûsî dostlara ünle
Sen dâhî öğüdü dinle
Hemhâl olacaksın sinle
Budur sözün hulesâsı