Dost yüzünü görüceğez artar gözlerimin nûru
Uçmak gelmez nazârıma hezâran bin olsa hûri

Dost gözümün nûru durur bu gönlümün sırrı durur
Bir dem onsuz olumazam cânım onunladır diri

Ol dost ile durur benim dünün günün münâcâtım
Ben kandasam dost ondadır niderem Mûsâ ve Tûr’u

Ol dost durur kamuların hâcetini revâ kılan
Var hâcetin ondan dile yüzün dergâhına sürü

Eğer gerçek âşık isen key beklegil sır sözünü
Bir sözden oda attılar miskin Hallâc-ı Mansûr’u

İşbu sözüm anlamayan aydam sana neye benzer
Hayvân durur onun gibi dağda yürür sürü sürü

Yunus gercek âşık isen ırılmadan doğru durgıl
Irılmadan doğru varan ol göriserdir didârı