Dosttan haber soran kişi güzâf değil dostun işi
Belli bilin mahrûm durur bu dünyâda dostsuz kişi
Kimdir ki dost yüzün göre dost dost diye canın vere
Şolokdem ol dosta ere unuda cümle teşvişi
Dost işi aceb iş durur cân denizin tutuşturur
Cânsızlara bir düş durur ger yorasın sen bu düşü
Aşk şevkinden âlem doldu bu âşıklar ondan geldi
Aşksız biten çiçek soldu aşk iledir dirlik hoşu
Ben nice diyeyim onu kabûl etmez yüz bin cânı
Ona lâyık dirlik hani yoktur ona lâyık kişi
Kim paha bulusar ona ol kıgırır ondan yana
Devlet erdi ondan bana hâcet değil hümâ kuşu
Cân ne durur dost önünde fetvâ budur kamu dilde
Gel göresin bu meydanda toptur dostu seven başı
Dostu seven âşıklara aşkı duraktır cânlara
Aşktır yere göge direk ayrığı hep söz öküşü
Yunus imdi sen ben iken âşıklara ne sen ü ben
Yokluk durur onu sevmek koyun ayruksu bakışı