Dostum diye sevmiş idim
İhânetle kaçıp gitti
Anlattım da hallerimi
İnanmayıp geçip gitti

Dost gibi geldi yanıma
Oldu ortak sırlarıma
Hiç ummadığım bir anda
Sırlarımı saçıp gitti

Gafletten hiç ayılmadı
Kahve hatrı sayılmadı
Böyle fitne duyulmadı
Vefâ göğe uçup gitti

Hakîkati hiç sormadı
Hakk’a aklını yormadı
Baktı da hiç göremedi
Gaflet suyun içip gitti

Aşk muhabbet talan oldu
Sevgi saygı yalan oldu
Gönüllere nefret doldu
Muhabbeti biçip gitti

Verdi şeytân gönle nefret
Bürüdü gönlünü gaflet
Kîn-i nefret büyük âfet
Kin nefreti saçıp gitti

Muhabbetle çağlar idim
Bağı bostan sular idim
Sula diye ona verdim
Suyu yola saçıp gitti

Zavallı hâlini bilmez
Bilse hâlini hiç gülmez
Görse sonunu sevinmez
Bak bâtılı seçip gitti

Böyledir dünyânın hâli
Yükler boyuna vebâli
Ger câhil eğer kemalli
Her biri de göçüp gitti

Ulu Allah yevmi mahşer
Gerek hayır gerekse şer
Kur’ân’ı Kerim böyle der
Amelleri açıp gitti

Olmamıştı senden yana
İnmemişti hiç meydana
Yunûsî ne üzülürsün
Zaten de bir hiçti gitti