Erince nazar cana
Aşkımızı dindirdi
Varınca huzuruna
Aşk atına bindirdi

Baktı gözüme yaktı
Gönlüme sevdâ aktı
Allah dey nâra çıktı
Od’u aşka yandırdı

Beni salıp sevdâya
Âşık edip Mevlâ’ya
Bırakarak deryâya
Bahr-i aşka daldırdı

Takvây gıda ettirdi
Aşkın edâ ettirdi
Canı fedâ ettirdi
Resmi cismi sildirdi

Hiç ile tanıştırdı
Yokluğa alıştırdı
Aşk ile karıştırdı
Aşkı nefse sindirdi

Benimden “ben”i alıp
Enâniyetten soyup
Beni benliksiz koyup
Yükseklerden indirdi

Oldum fedâ uğruna
Sevip bastı bağrına
Takdîm etti dostuna
Beni dâim güldürdü

Guşuma sır eyledi
Hiç edip hep eyledi
Beni bana gösterip
Kim idiğim bildirdi

Yazacaktım daha çok
Diyecektim enel Hakk
Diyerek oğlum bırak
Deyip cezbey dindirdi

Cezbe ile dolmuşam
Fenâfişşeyh olmuşam
Dostu O’nda görmüşem
“Ben”i bende öldürdü

Yunûsî avar gezdim
Sırrı hikmet’i sezdim
Bu gün bir başka yazdım
Mevlâm böyle gönderdi