Evvel oldun, sonda geldin, varlığın tek mihrisin
Her Nebî bir nehre benzer, Sen nübüvvet bahrisin

Onca câhilden çıkardın zirve bir insâniyet
Böyle simyâ bilmez âlem, Sen hidâyet sihrisin

Burda Zemzem, orda Kevser ellerinden çağlıyor
Parmağından aktı şerbet, câna cennet nehrisin

Sen ki ümmî bir yetimsin, tek mürebbî Hakk sana
Sen’de irfan, Sen’de hikmet, mârifetler şehrisin

Sırr-ı hilkatsin Efendim, Hâlık’ın mahbûbusun
Yerlerin hem göklerin, Sen Kâinâtın Fahri’sin

Sen’dedir esrârı aşkın, Sen’de vuslat gizlidir
Âşikârın sırrısın hem, hem de sırlar cehrisin

Yüksek ahlâkınla Sen’sin en güzel örnek bize
Ey tabîbim, Sen, zehirlenmiş kulun panzehrisin

Rahmeten li’l-âleminsin, şefkatin çok ümmete
Zulmün, ancak, mahvısın; küfrün, nifâkın kahrısın

Düşmesin gayyâya Tâlî, Yâ Rasûlâllah medet
Tut elimden, hem nübüvvet hem şefâat mührüsün