Ey gönül gel gayriden geç aşka eyle iktidâ
Zümre-i ehl-i hakîkat ânı kılmış muktedâ
Cümle mevcûdat-u malûmata aşk akdem dürür
Zirâ aşkın evveline bulmadılar ibtidâ
Hem dahî cümle fenâ buldukta aşk bâkî kalır
Bu sebebden dediler kim aşka yoktur intihâ
Dilerim senden Hüdâ’ya eyle tevkifin refîk
Bir nefes gönlüm senin aşkından etme gel cüdâ
Mâsivâ-yı aşkının sevdâsını gönlümden al
Aşkını eyle iki âlemde bana âşinâ
Aşk ile tamûda olmak cennetidir âşıkın
Lîk cennette olursa tamûdur aşkın ana
Ey Niyâzî Mürşid istersen bu yolda aşka uy
Enbiyâ vü Evliyâye aşk oluptur rehnümâ