Ey yâranlar ey kardeşler ecel ere ölem birgün
İşlerime pişmân olup kendözüme gelem birgün
Yanlarıma kona elim söz söylemez ola dilim
Karşıma gele amelim n’etdim ise görem birgün
Oğlan gider danışmana saladır dosta düşmana
Şol dört tekbir namaz ile ( vaktim ) tamam kılam birgün
Beş karış bez durur donum yılan çıyan yiye tenim
Yıl geçe obrıla sinim unutulup kalam birgün
Başıma dikeler hece ne erte bilem ne gece
Âlemler ümidi hoca sana fermân olam birgün
Yunus Emre sen bu sözü dahi tamam etmemişsin
Tek yürüyeyim n’eyleyem üstadıma gelem birgün