Gözet sun’-i kadîmi kim kiminle azîym etmiş
Tamam halka elin, fiilin, dilin, gönlün kerîym etmiş
Kimin bed nefs-u bed ef’âl-u bed hûyu zamîr etmiş
Kahr-ü evsâfına mazhar kılup anı leîym etmiş
Ne kim takdir edüptür Hakk olur elbette ol zâhir
Ne tedbir edevüz ana ki takdîrin hakîym etmiş
Velî ârif olan lutfe sevinmez kahre incinmez
Eyü kim cümleten halka âtâsın ol amîym etmiş
İkisin bir bilüp doğru hakîkatle görür kim Hakk
Celâlî perdesin çekmiş cemâline harîym etmiş
İkisinden de lâzımdır kemâl-i hüsn zâtına
Anınçün birini kahhâr edüp birin halîym etmiş
Ne hâsıl ey Niyâzî Cennet-i irfâna irmezsen
Tutalım Hakk yerin anda senin dâr-ün-naîm etmiş