Hakk’tan haber almak için seherlerde kalkman gerek
Zikir külüngünü alıp benlik dağın yıkman gerek

Sözüm Hakk’tır değil yaban var içinde koca yılan
Nefis denen şol yılanın zehrini alman gerek

Olup namaz ile kâim dâhî sık sık tutup sâim
Dünyâ fânî ahret dâim bu dünyâdan bıkman gerek

Örf âdete kalmayasın izzet şeref bilmeyesin
Ne derlerse desin deyip ar namusu atman gerek

Gönül tecellî yeridir eyleme gönlünü merek
Dünyâ leş tâlibi köpek Nebî sözün tutman gerek

Malım malım dediklerin cem edip biriktirdiklerin
Mâlikel mülkün adına miskinlere saçman gerek

Nefsin seni yıktığında şeytân gönle aktığında
Varıp Şeyhe bende olup eşiğinde yatman gerek

Şeyhin öğüdünü tutup nefsi köle diye satıp
Riyâzat yolunu tutup dervişliğe katman gerek

Hizmet kemeri kuşanıp sevda ile aşılanıp
Şeyh kapısında yaşlanıp muhabbete batman gerek

Denî dünyâdan göçerek mahşer sıratı geçerek
Cennetlere ulaşarak Cemâline bakman gerek

Bak Yunûsî miskin oldu Şeyh’in huzuruna vardı
Hakk’a giden yolu sordu ölmeden ön ölmen gerek