Halîfe Hazret-i Sıddîk Ebûbekir devri
Rızıkta darlığa dönmüştü imtihan nehri
Medîne kıtlığa düşmüştü, yoktu hiç yiyecek
Denildi: “ bir koca kervan, bugün-yarın gelecek
Et istiyorsanız et var, bölük bölük develer
Ve yüklerinde de buğday ve yağ getirmedeler”

Kimindi böylesi servet demek olan kervan
Olur mu yoksula, muhtâca el verip derman
Sahâbi Hazret-i Osman’dı bekledikleri Zât
O merhamet ve cömertlikte zirve aşk eri Zât
Göründü kervan uzaktan, pazârı aldı merak
Bu külliyetli metâ hangi tüccarın olacak
Talep ki böylesi yüksek ve arz böylesi az
Fiyatta artışa halktan da itirâz olmaz
Koşuştular; ona; “üç, dört katıyla kâr!” diyerek
Fakat rakamları reddetti şöyle söyleyerek
“Nedir bu verdiğiniz az, ziyâde olmalı kâr
Verilmiyor, demeyin, fazla kâr veren biri var!”

Ticâret ehli şaşırmıştı kimdi müşterisi
Şehirde yok bu kadar fazla kâr veren birisi
Şikâyet ettiler, Osmân’ı Ebûbekir’e
“Efendim, Osman’a bir dur de, istiyor habire
Beş, altı derken efendim, verildi tam yedi kat
Fakat yetinmiyor Osman, diyor ki; “kat daha kat”
Ne teklif etseler, az geldi, her defâsında
Kızıştırır gibi tekrarlanan söz, ağzında
“Nedir bu, verdiğiniz az, ziyâde olmalı kâr
Verilmiyor demeyin, fazla kâr veren biri var”

Tebessüm etti Ebûbekr Efendimiz, bu söze
“Bu işte başka bir iş var, sabır gerekli size
O düşmez öyle tamâh illetiyle ihtikâra
Hayırda malzemedir tek, onun gözünde para
Rasûl-i Ekrem’e dâmattır, oldu Zinnûreyn
Onun cömertliği meşhur, bilir bütün Harameyn
Hatırlayan onun infâkı, Rûme adlı kuyu
O vakfedince şehir halkı buldu tatlı suyu
Tebük’te bin deve vermişti İslâm ordusuna
Yanında kaç kese şâhit, keremli olduğuna
Edepde zirvedir, ahlâkı âdetâ Kur’ân
Bununla şifreli bir cümle söylüyor, Osman
“Buyursanız…” dediler; “bir buyursanız bizzat;
Görürsünüz, duruyor hepsi, başlamaz da mezat…”