Helal kıldı maşuka aşık kendi kanını,
Maşuk nakşından okur her aşık Kuran’ını.

Yardan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir,
Aşık kendi bırakır boynuna urganını.

Gitmez aşık gözünden asla maşuk hayali,
Nitekim Zelha verir Yusuf’un nişanını.

Dirlik budur aşıka maşuk yolunda öle,
Sorarlarsa söylerim aşıkın burhanını.

Belkis ile Süleyman aşka düştü bir zaman,
İsteyip bulmadılar bu derdin dermanını.

Gökteki Harut Marut aşk için indi yere,
Zühre yüzün görüncek unuttu Rahman’ını.

Güzaf görmen siz aşkı kime uğradı ise,
Sultanı iltir baştan yitirir hanmanını.

Ferhat bu aşk yolunda başın külünge tuttu,
Hüsrev Şirin derdinden dosta verdi canını.

Layla’yla Mecnun işi aceb gelir bu halka,
Abdürrezzak terketti aşk için imanını.

Zaman vefasızları cefa kılar Yunus’a,
Bir doğru yar bulursa feda eder canını.