Heyûlân nûr-i Hudâ şems-i seâdet ebedî
Ey hidâyet güneşi nâşir-i feyz-i Samedî
Yevm-i mahşerde olan enbiyânın müstenedi
Ehl-i tevhîd olanın rûz-i cezâ mu’temedi
Sendedir ümmet-i merhûmenin afv-i senedi
Meded ey kāfile-sâlâr-ı rusül huz bi-yedî

Dür-i deryâ-yı seâdet sana kıymet mi yeter
Mihr-i vâlâ-yı hidâyet sana himmet mi yeter
Kerem-i zât-ı Kerîm devlete devlet mi yeter
Rahmeten li’l-âlemîn Ahmed’e hurmet mi yeter
Memdûh-i hazret-i Hak sana muhabbet mi yeter
Meded ey kāfile-sâlâr-ı rusül huz bi-yedî

Kütüb-i münzelesinde seni medh etdi Hudâ
Kendi nûrun kabz edüp habîbim ol dedi Hudâ
Habib-i Kibriya’sın âleme doldu bu nidâ
Server-i enbiyâ ser-defter-i dîvân-ı hüdâ
Neyyir-i a’zam-ı eflâk-i şefa’at mededâ
Meded ey kāfile-sâlâr-ı rusül huz bi-yedî

Muktedâ eyledi Hak Mescid-i Aksa’da seni
Enbiyâ zümresine Leyle-i Esra’da seni
Zikr edüp hazret-i Hak mele-i alâda seni
Mihmân eyledi Hudâ sadr-ı “Ev ednâ”da seni
Gösterüp melekûte rutbe-i ulyâda seni
Meded ey kāfile-sâlar-ı rusül huz bi-yedî

Ey kerem-şân keremin bahrine kenâr mı olur
Keremin sahrâsı âlemde nihâyet mi bulur
Sarf olsa bahr-i kerem katresi noksân mı olur
Şevket-i şefâʻatin mecme-i mahşeri alur
Enbiya ümem ile hep livâ-i hamde gelür
Meded ey kāfile-sâlâr-ı rusül huz bi-yedî

Senden istirhâm eder bây u gedâ her dü-serâ
Keremin ma’deni dergâhı kadîmî fukarâ
Dâim istimdâd eder cân ile senden küberâ
Vücudun mevcûduna oldu bu cerâ mâ-cerâ
Sebeb-i hilkat-i mahlûk-ı Hudâ nûr-i verâ
Meded ey kāfile-sâlâr-ı rusül huz bi-yedî

“Kābe kavseyni ev edna”da o dem zât-ı Celîl
“Üdnü minnî” tâcını verdi sana nûr-i Cemîl
O tâc oldu hidâyet zümresine şem’-i sebîl
Denilir mi sana ümmet olana zâd-ı kalîl
Keremin gözlemede LUTFÎ kulun abd-i alîl
Meded ey kāfile-sâlâr-ı rusül huz bi-yedî