İbret al azizim; gel bu devrandan
Sana hiç fayda yok seyr-ü seyrandan
Gün olur göçersin dehr-i virandan
Ayırma gönlünü emr-i Kur’andan

Dünyada baki mi sanırsın insan
Âbâ-ü ecdadın hâk ile yeksân
Zikrile, şükrile dönmezse lisan
Ya iyman zayıftır, ya akıl noksan

Bak, geldi geçiyor gençlik âvanın
Haniya nerede yârân ihvânın ?
Yakında senin de kalkar kervanın
Bu yolda kılavuz ancak iymanın

Rabbini bilmektir en büyük irfan
Rabbini bulmaktır irfana bürhan
Tecelli etmezse rahmet-i Rahman
Âkibet mutlâka hicran ve husran

Emrini, nehyini beyan eyledi
Sevdiği kulları ayân eyledi
Bay ile gedayı seyyân eyledi
Kadrini bilmeyen ziyan eyledi

O ihsan eyledi, sen isyan ettin
O âsân eyledi, sen nisyân ettin
O iz’ân eyledi, hezeyan ettin
Ömrünü gafletle girizân ettin

Arkadaş; bu dünya yalandır yalan
Ölümden ders alır akıllı olan
Malını, mülkünü ederler talan
Kalırsın ortada giryevü nâlân

Kazanla teneşir ederler ilân
Evinde yükselir nâle-vü efgan
Toplanır kapına emsal-ü akran
Olursun âhiret yoluna revan

Tâbutun içinde nihan-ü pinhân
Bir namaz vaktince olursun mihman
Karşında saf tutar ahbab-u yârân
Musallâ taşında olur imtihan

Kabir var, hufre-i nâr-ı niyrândır
Kabir var, ranza-i bağ-ı cinandır
Kabir var, mü’mine dâr-ül-emandır
Kabir var, münkire zâr-ü zindandır

Koyarlar mezara seni perişan
Başına dikerler bir küçük nişan
Kalbini Kur’anla etmişsen rahşân
Kabrini melekler eyler dırahşân

Ey AŞKİ hayır yok fâni cihandan
Gelenler gidiyor bir bir bu handan
İymana, Kur’ana bağlan ki candan
Dâreynde olasın şâdan-ü handân