Sâde ben lâ ya derim lâ, lâ ya hiç illâ demem
Lâ demem illâ ya da, illâ derim hiç lâ demem

Vâkıf-ı esrâr-ı lâ, ve ilm-i illâyım bu gün
Lâ demem illâya, lâ ya lâ derim illâ demem

Nefyeder lâ, lâyı, lâ illâya tesir eylemez
Bir kelâm-ı nâ-becaya lâ derim illâ demem

Vâra illâyı ayırdım, yoka verdim lâ yı ben
Ol sebepten mâsivâ’ya, lâ derim illâ demem

Mazhar-ı envâr-ı Hakk’tır Kâinat, azdır gören
Münkir-i Nûr-i Hüdâya lâ derim illâ demem

Şirke düşmüş kimseler, pek çok ilimden, behresiz
Ol amâ’ya müptelâya lâ derim illâ demem

Hiç olur mu sâniin mülkünde gayrın hissesi
Öyle bir bed iftiraya lâ derim illâ demem

Çünki lâ, hiç olmaz illâ, lâ yı illâ reddeder
Hayrı yok bir emtiaya lâ derim illâ demem

Hakkı inkâr eyleyen, âmâyı Şemse sorsalar
Bî-basîr böyle cüdaya, lâ derim illâ demem