İnsanlara bu dünyâ bize âhiret düştü
Çoğusuna mâlâyan hoş bize hikmet düştü

Dert ile bî çâreyiz miskini âvâreyiz
Bu dünyâya âmâyız bize akâmet düştü

Bilmez iken bildirdi nefsimizi öldürdü
Sırrı perdey kaldırdı bak bize hayret düştü

Kaldı çoğu gaflette hâline şikâyette
Kulağı rivâyette bize hidâyet düştü

Âhireti saymadı kimse mala doymadı
Dahi cömert olmadı bize sehâvet düştü

Terk etmedi hevâ’yı gör münkiri âmâ’yı
Kurrayı ulema’yı bize şikâyet düştü

Mânâlarda gezeriz gönülleri süzeriz
Hikmetleri yazarız bize kerâmet düştü

Din ile diyânetin ölümü âhiretin
Her sebebi hikmetin şol bize kâmet düştü

Kulların dillerine acıdık hallerine
Bakarak yollarına bize vehâmet düştü

Kullar kulları kınar Hakk kulla kulu sınar
Bu devrân böyle döner bize melâmet düştü

Kitâb-ı aşk okuduk gönle aşkı dokuduk
Bülbül gibi şakıdık bize tilâvet düştü

Şol Şeyhim’in ilinde baldan tatlı dilinde
Hakîkatin yolunda bize muhabbet düştü

Biz O’na ümmet olduk sevdâsı ile dolduk
Sünnetinde eridik bize Muhammed düştü

Yunûsî nefse düşman cürümlerine pişman
Deyip Rabb’im el aman bize nedâmet düştü